Gabonais en expats

Behalve een overweldigende natuur zijn er natuurlijk meer dingen die wij moeten verwerken. Wij zijn op bezoek in een ander land met een andere cultuur dan wij gewend zijn. En bij een kolonie van expats, die zijn ook apart.

De eerste indruk die wij van een Gabonees kregen is die van serieus, enigs nors of stuurs en formeel. Dat kan komen omdat je eerst door de paspoortcontrole moet, maar ook later is een eerste ontmoeting laten we zeggen "stroef". Je moet proberen het ijs te breken En dat lukt tot nu toe gelukkig altijd, en dan krijg je een heerlijke glimlach. Vooral Jeannette beheerst de franse taal redelijk en krijgt snel verbinding. De Gabonees neemt zijn/haar rol serieus, lees hiervoor in een eerder verslag ons bankbezoek. De Gabonais zijn dus geen generieke lolbroeken.

Alhoewel Gabon frans-talig is, en je dus veel Franse invloeden zou verwachten, kunnen wij nog geen echte vergelijking met Frankrijk maken. Frankrijk is best wel oké, helaas wonen er veel fransen. Nee, dat durven wij nog niet van Gabon(ais) te zeggen. Wat wel stoort is de enorme vieze bende op het strand, langs de weg en rondom de woningen van de autochtonen. Óf het fenomeen van "vuilstort" is nog niet vertaald in het frans en doorgedrongen tot de Gabonais, óf het kan ze geen reet schelen. Langs de weg vind je oude koelkasten, plastics, blikjes, augowrakken, enzovoort. In het dorp Gamba wil je niet lopen, het is een grote smeerbende. Franse toiletten (die met die voetstappen) hebben we gelukkig nog niet gezien.

De grote smeerbende heeft ons overigens niet weerhouden om "local" te gaan eten. Lange broek aan, hoge schoenen en broek in de sokken. Net zoals toen wij de jungle in gingen, daar was het tegen slangen, etc. In het lokale restaurant zijn deze voorzorgsmaatregelen echter nodig tegen de kakkerlakken, straathonden en ander kruipend ongedierte. Wij hebben heerlijk gegeten. Je kan kiezen uit vis, kip, of vlees, aan een stokje, een brochette. Je bestelt 2 of 3 brochettes en kan erbij kiezen voor banana patato (gebakken zoete banaan), frietjes of rijst. Groente kennen ze niet echt. Het geheel wordt geserveerd door een aantal wulpse dames. Vandaar dat dit restaurant bij de "single" expats erg gewild is.

Over expats gesproken: wij hebben al vaker Nederlanders in het buitenland mogen zien. Petje af, want je moet werken voor jouw moederbedrijf in toch wel een aparte omgeving en omstandigheden. Je staat er alleen voor en de mensen op headquarters weten vaak niet wat dit betekent. In Yenzi is wel heel veel geregeld voor de expats en hun families. Behalve Nederlanders zijn er ook Britten, Nigerianen, etc. Er is van alles, een golfbaan, een club, bibliotheek, sporthal, school, verzin het maar, het is er. Af te toe krijg je de indruk dat het "over the edge" is. Er wordt dan ook links en rechts bezuinigd, waarmee je natuurlijk aan verworven rechten komt. Het saneren van het dagelijkse flesje gekoeld water op kantoor leidt dan ook tot hete hoofden, het is maar een voorbeeld. Maaien op de golfbaan is er ook niet meer bij. Zelfs de apen poepen de "holes" vol en die moet je zelf eerst leegmaken, anders wordt je handicap wel erg hoog! Iedereen probeert het zijne of hare er van te maken, soms gaat dat makkelijk, soms zie je mensen die worstelen om hun draai te vinden. Balanceren tussen uitgebreide voorzieningen en niets of niemand hebben om op terug te vallen.

Weer even terug naar de Gabonais. Jeannette heeft een hotel geregeld in Mayumba. Vier keer telefonisch afgestemd, van harte welkom... Echter toen wij arriveerden werd ons verteld dat de lodge pas opengaat in december.... En wij zijn er nu (08-11-2015) al.... Maar gelukkig, wij kunnen er wel in. De hutjes zijn klaar, de electriciteit moet nog geregeld worden, ontbijt lukt ook nog wel, alleen het diner, dat gaat niet. Wij gaan dus "gewoon" in het dorp ergens eten. Maar waar? Martin en Jeannette op verkenning. Bij een ander "hotel", die helemaal leeg is, kan wel een diner geregeld worden. Om 19:00 uur. Bij het wegrijden vraagt de kok of hij nog even mee mag rijden naar het centrum van het dorp, om kip te kopen, want hij heeft gasten vanavond! Lachen! De kip smaakte prima. Wij waren de enige gasten en naast de kok was er ook zijn dochtertje van 9 jaar, die al televisiekijkend tussen de maaltijdbereiding door in haar huiswerk werd begeleid door haar vader, de kok. Een moeder hebben wij niet gezien.

Gabon is bijna het laatste land waar nog geen toeristenindustrie is. Om het land in te komen moet je aan zoveel formaliteiten voldoen, dat de moed je al snel in de schoenen zinkt en je naar een populairder land gaat kijken. Ook het klimaat is bijzonder. Het is altijd warm en vochtig. Bloedheet en zijknat. Maar dat maakt het land ook zo mooi en uniek.