In de kraal

De laatste drie dagen van onze vakantie hadden wij het mis. Wij waren in de veronderstelling in een lodge met restaurant, spa, zwembad, wifi en andere luxe te vertoeven. Maar niets van dat.

Na ons verblijf in Audi(!)-camp hebben we de 4x4 in Maun ingeleverd en zijn we met een klein vliegtuigje in 30 minuten tijd naar Khwai gevlogen, een nederzetting in de Okavango-delta. Daar werden wij begroet door Lex, een enigszins kreupele donkere gids, die vertelde onze gastheer te zijn voor de komende dagen. Wij werden door hem in de landrover meegenomen naar het dorp Khwai, waar een zestal nieuwe hutjes binnen een hekwerk stonden. Hut nummer 2 werd ons toegewezen, keurig netjes, een slaapkamer met aangebouwd toilet en buitendouche. Verder staat binnen de kraal een barak, die dienst doet als office/receptie, maar die volgens Lex bijna nooit gebruikt wordt. Ook staat er een ruim bouwsel met zitbank, sofa's en eettafels, zeg maar een half-open huiskamer, met achter een muurtje een keuken. Buiten naast de keuken een houtvuur waar een ketel op staat te pruttelen. Geen restaurant, geen spa, geen zwembad, geen wifi, maar een "pension" op z'n Afrikaans. Wij snel ons voucher bekeken, het klopt, wij verblijven in Khwai Guesthouse, in plaats van Khwai River Lodge (5-sterren).

Khwai Guesthouse is spiksplinternieuw. In juli 2015 pas in gebruik genomen en slechts gebruikt door enkele gasten en een aantal reisagenten, die het mochten uitproberen. Op internet hadden wij alleen de Khwai River Lodge gevonden en dat in onze gedachten gekregen, vandaar onze misvatting. Vinden wij dit erg? In het geheel niet! Er zijn geen andere gasten: wij hebben Lex, twee dames van de keuken en twee dames van de housekeeping helemaal ter onzer beschikking. Alleen had een zwembad fijn geweest, maar ach, je springt onder de buitendouche en bent ook nat. Een zwembad staat wel in de planning, evenals een uitbreiding met 4 hutten. Maar dan moet er eerst wat geld verdiend worden met de huidige opstelling en er moeten wat "ambtelijke" drempels geslecht worden.
Jazeker, ook hier, in de Okavango-delta is een ambtelijke "terreur"-organisatie actief die zich bezig houdt met verkaveling en bestemmingsplannen. Op het naastgelegen terrein staat het geraamte van een soortgelijk bouwsel als onze "huiskamer". Volgens Lex was het de bedoeling dat de huiskamer daar zou verrijzen, totdat er opeens uit de bosjes een over-ijverige ambtenaar kwam gedoken, die met allerlei papieren aantoonde dat een huiskamer voor een guesthouse niet op een "residential-area" mag staan, maar alleen op een "commercial-area". En dat is 20 meter er naast. En dat in een gebied waar een dorp ligt, dat zo ruim bemeten is, dat je zelfs met de zwaarste bom slechts één of twee hutten kan vernielen, bij wijze van voorbeeld dan. Wat moet die ambenaar geglunderd hebben dat hij het voor elkaar heeft gekregen om een bouwwerk onafgerond te laten, zodat de arme zielen op 20 meter verder hun idee moesten verwezelijken. Geen goed woord over voor dit soort ambtenarij.

Al deze zaken horen wij van Lex, onze gastheer die, naar goed Afrikaans gebruik, bij ons aan tafel mee eet. Zijn engels is redelijk en zo kom je van alles te weten over het guesthouse, het dorp, de mensen, de dieren en wat wel en niet mag en kan. Je laat het wel uit je hoofd om buiten de kraal te komen, anders dan in de landrover. De wilde beesten lopen overal en zijn aan het einde van de droge tijd erg hongerig. Zwemmen in de Khwai river doe je niet, want die zit vol met nijlpaarden, en het is een stukje lopen naar die rivier, die ons erg aan de Reest doet denken. Onze kraal is beveiligd met schrikdraad en een hekwerk wat 's nachts dichtgaat. Niet alleen tegen de wilde dieren, maar ook tegen grijpgrage dorpelingen. Waardevolle spullen in een kluisje en de deur op slot. Naast het bed een alarmhoorn, die in geval van nood tot op 20 kilometer afstand nog hoorbaar is. Zo'n spuitbus met toeter die ze ook bij voetbalwedstrijden gebruiken.

Op het voucher staat "including 2 activities per day". Lex neemt ons dus mee met de landrover naar de uithoeken van de Okavango-delta. Ook hier is het regenseizoen begonnen. Sommige paden zijn ware modderpoelen geworden, terwijl het even verder nog kurkdroog is. Het is maar net waar de lokale regenbui zich ter aarde heeft gestort. Wij zien hyena's met jonkies, allerlei soorten herten en vogels, nijlpaarden en olifanten. En, wat wij tot nu toe nog niet gezien hadden: roofdieren!
Wat een luie beesten zijn leeuwen. 's Nachts op jacht en overdag gemiddeld 20 uur uitbuiken. Wij zien veel overeenkomst met onze huiskatten, net zo lui. Je kan in de landrover de leeuwen tot op circa 5 meter naderen, dan grommen ze een beetje en weet Lex dat hij niet dichterbij kan komen.
Ook reden we in de namiddag tegen een luipaard aan. Het was een volwassen vrouwtje op zoek naar prooi. Wij hebben de luipaard met de landrover door de bush kunnen volgen en zagen dat de luipaard een grondeekhoorntje ving. Net zoals een huiskat op een muis springt, sprong de luipaard op het eekhoorntje. Het arme beestje deed ons denken aan het grondeekhoorntje dat door de wielen van onze 4x4 verslonden werd op de weg van Sesriem naar Swakopmund. Die was ook heel erg dood. Het grondeekhoorntje moet voor de luipaard een "starter" zijn geweest, want veel vlees zit er niet aan. Helaas trok de luipaard zich terug in de bush om van haar voorgerecht te genieten. De keuze voor hoofdgerecht in de nabijheid was voldoende: wrattenzwijn, impala's, enzovoort. Wegens invallende duisternis hebben wij de luipaard een smakelijke voortzetting van de maaltijd moeten wensen. Op de dag van vertrek een luipaard in de boom gezien die een impala aan het verorberen was. Wij vonden dat een stevig ontbijt!
Afrikaanse wilde honden zijn jagers met een uitstekend uithoudingsvermogen. Als zij op jacht gaan dan matten ze, door elkaar af te wisselen, de prooi af tot deze geen puf meer in het lijf heeft. Daarna is de prooi het haasje (of bokje). Helaas was de groep wilde honden die wij tegen kwamen door de warmte geveld. Een voorbijtrekkende roedel impala's met jongen lieten ze onaangeroerd.
En wie het kleine niet eert: tijdens een night-ride kwamen wij oog in oog te staan met een cerval-cat. Een uit de kluiten gewassen kat, die zich voedt met konijntjes, grondeekhoorntjes en muizen. Ook die zagen wij voldoende dankzij de grote schijnwerper op de landrover. Al hadden wij liever dat deze uit was, want bij een onbewolkte lucht wordt je getrakteerd op een schitterende sterrenhemel!

Via een 27-mc bakkie houden de drivers elkaar op de hoogte waar de roofdieren zich bevinden. Bij de gate naar het Moremi Game Reserve is een plattegrond waarop met gekleurde magneetjes aangegeven wordt waar de roofdieren gespot zijn. Ook wordt dit op een groot white-board ingevuld. Ze houden in Afrika van lijstjes en tabellen. En het is natuurlijk makkelijk: even kijken, we willen vandaag een jachtluipaard zien, dan gaan we eerst naar het white-board. Iedere waarneming blijft 3 dagen staan, want die beesten zoeken ook wel eens een ander plekje op. Precies op de locatie van het guesthouse stond een zwart magneetje: een leeuw was vlakbij gezien. Wat op het white-board niet stond, was het nijlpaard, wat aan de overkant van de weg in een bosje was weggedoken, na een fikse vechtpartij met een rivaal. Het blijft dus oppassen!

Oppassen is zeker nodig als je een kanotocht over de rivier maakt. Als je een nijlpaard tegenkomt, dan is dat echt een "road-block". Dat beest begint te blazen, grote bekken te trekken en lawaai te maken. Rechtsomkeerd dus met de kano. Gelukkig hadden we al een paar kilometer zonder hippo's gehad, dus snel naar de kant voor een lunch bij een.... hipposkelet. Waarschijnlijk van een nijlpaard mannetje die het van zijn rivaal verloren heeft. Nadat we weer in de kano gestapt waren, loopt een enorme olifant aan de andere oever voorbij. Het water is slechts een halve meter diep, dus niet echt een barrière. Verder genieten we van de ultieme rust, vogels, en het kabbelende water.