Donder en geweld

Wij kamperen weer. Nu in Botswana op Chobe Safari Lodge & Campsite. Vergelijkbaar met de "Beerzerbulten", een ge-oliede recreatie machine. Het leuke is dat de campsite aan "the very end" van het perceel ligt, direct grenzend aan Chobe National Park.

Wij waren gewaarschuwd, maar toch onvoorzichtig geweest. Nadat we de 4x4 waterpas neergezet hadden (voorwielen op een rijtje stenen), gingen we terug naar de receptie, om het mega-gebeuren te verkennen en onze trip naar de Victoria watervallen te bevestigen. Zitten we bij het "activity centre", komt een vrouw op ons af, die naast ons kampeerde. Of ze de sleutels van de auto mocht, wij hadden een raam niet helemaal dicht en de auto niet op slot, er zaten apen in de auto! Wij hebben haar de sleutels gegeven en, nadat we onze bezigheden in het activity centre hadden afgerond, haar achterna gehold. De apen zijn zo slim dat als er niemand bij een auto is, zij aan de portiergrepen trekken en zo deuren openen en alles wat eetbaar is uit de auto roven. Wij hadden gelukkig geen etenswaar voor in de cabine, maar alles netjes achter slot en grendel in de achterbak. Voor de zekerheid hebben we een halve spuitbus met insecticide in de cabine leeggespoten, want trek in een apenvlooienplaag hebben wij niet.
Na dit "dierlijk geweld" zijn wij meer gaan letten op de beesten die op het terrein voorkomen. Naast de apen met lange staarten lopen er ook bavianen. Daar moet je echt voor uitkijken. En wrattenzwijnen, die moet je soms van het pad afschoppen. Ook lopen er bush-bokkies, een soort damhert, zo dichtbij, dat je ze bijna kan aanraken. 's Nachts schuifelen er nijlpaarden, leguanen en krokodillen. Omdat het toiletgebouw nogal een eind lopen is, gaan we voor de zekerheid samen het nachtelijk plasje doen. Je weet maar nooit. Bij ons havermoutontbijt eten de gele wevers mee uit de pan, bij het koffie drinken wordt ieder vallend kruimeltje van het plakje cake verorbert door schitterend uitziende vogeltjes of grondeekhoorntjes. Alsof je in een dierentuin zit, alleen de hekken en het gaas ontbreken.

Inmiddels is het weer omgeslagen. Het was de afgelopen week bloedheet. Zelfs de lokale bevolking liep te klagen en snakte naar regen. Inclusief onweersbuien met donder en bliksem is het de medicijnmannen gelukt om het regenseizoen te laten beginnen. Wij hadden gelukkig een bootcruise op de Chobe river aan ons voorbij laten gaan en lagen te relaxen bij het zwembad toen het onweer losbarste. Helaas was voor de mensen die wel met de bootcruise waren vertrokken de tweede helft erg nat geweest. Schuilen onder de daktent is krap, gelukkig is een overdekte bar vlakbij onze kampeerplaats. Daar hebben wij met een Nederlands koppel en een groep zwaarlijvige dronken blanke Botswanen de avond doorgebracht. De blanke Botswanen waren door hun vrouwen weggestuurd voor een vistrip. Om 9 uur in de ochtend vertrokken, om 11 uur in de ochtend weer terug. Geen beet gehad. Wat een verdriet, dus de bar in. Van 's ochtends 11 tot 's avonds 11 uur. Met hun zwaarlijvigheid moeten ze wel een erg grote lever hebben....
's Nachts liggen wij knus hoog en droog naar het tikken van de regen op het tentdoek te luisteren, geen lekkages, dus wij kunnen de komende dagen lekker blijven kamperen.

Over donder en geweld gesproken: ondanks dat wij aan het einde van het droge seizoen zitten en de Victoria watervallen nog maar op circa 30% draaien, stort er een enorme watermassa zo'n 90 meter naar beneden. In de verte zie je al een wolk van waternevel boven de falls hangen. Wij hebben de falls bekeken vanuit de lucht met een helikopter, inklusief nog een rondje over het aangrenzend natuurpark, waar we nijlpaarden, olifanten en giraffen omcirkeld hebben. Wat een geweldige ervaring om al dit natuurschoon van bovenaf te mogen zien.
Vervolgens hebben wij met de gids ook te voet de watervallen aan de Zimbabwe kant bekeken, en dat is de beste kant. De watervallen strekken zich uit over een breedte van 1,7 kilometer. Daarmee behoren de Victoria falls naast de Niagara falls en de Iguacu falls tot de top 3 van watervallen ter wereld. De Victoria falls zijn in 1855 door Livingstone ontdekt. Vlak naast de watervallen is in 1905 een 150 meter lange stalen brug gebouwd over de Zambezie river. Halverwege een slagboom, want het is tevens de grens tussen Zambia en Zimbabwe. Zowel de spoorlijn Kaapstad - Dares Salaam als een niet al te brede weg lopen over de brug. In het plaatsje Victoria Falls, dat geheel op het toerisme draait, staat het schitterende Victoria Falls Hotel. Je waant je daar terug in de koloniale tijd. Rete duur, veel kouwe kak, maar als je daar nu toch een nachtje wilt blijven...
Dat zat er voor ons niet in. Wij hadden geboekt voor een dagtrip, dus 's ochtends eerst Botswana uit: stempel in paspoort, Zimbabwe in: formuliertje invullen, visum in paspoort en 30 US-dollar per persoon lappen. Gelukkig konden wij rustig aan doen, want er waren 3 bussen met toeristen voor ons. En ieder paspoort moet van een visum worden voorzien en iedereen moet een handgeschreven kwitantie voor de betaalde visumkosten ontvangen.... Wij bedenken gelijk snellere methodes en verbazen ons dat er anno 2015 nog landen zijn die niet efficiënt kunnen denken. Tijd voor een lean-traject?
Op de terugweg het zelfde ritueel: uitstempelen uit Zimbabwe en instempelen in Botswana. Nu in 10 minuten, in de ochtend duurde het ruim een uur. Onze paspoorten raken met al deze stempels al aardig vol.