Vier dagen in de jungle

Zeven graven

Setté cama. Een hut, een aggregator, op een landstrip met aan de ene kant de Atlantische oceaan en aan de andere kant een lang gerekte lagune. Mangrove bossen, pelikanen, visarenden, nijlpaarden, schitterende vogels.

De naam Setté cama komt uit het Portugees en betekend zeven graven. Deze hebben wij ook gezien. Er staan grafstenen uit 1890. Iemand van 20 jaar, iemand van 58 jaar en nog een paar restanten. Indertijd kon je een tien kilometer noordelijker vanaf de oceaan met een beetje stuurmanskunst de lagune op varen. Waarschijnlijk voor het inladen van slaven. Setté Cama is nu een klein dorp, wat voornamelijk leeft van de visserij. Ongeveer 10 kilometer noordelijker ligt een hut, die ooit door contractors van Shell uit verpakkingshout is neergezet. Geleidelijk aan zijn er basis voorzieningen aangelegd, wat allemaal werkt op de stroom van een aggregaat. Omdat de Oceaan op kruipafstand ligt, verweert alles door de zoute spray erg snel, kijk maar naar Zandvoort aan Zee. Maar goed, waar vind je nog een 8-persoons optrekje, middenop de evenaar, uitzicht op de Atlantische oceaan aan de ene kant en een lagune aan de andere kant?

Casa Bonita

Het verblijf in de hut is alsof je in het paradijs bent. Maar dan het paradijs in het kwadraat. Want we hebben een douche, electriciteit, telefoon bereik en geen wifi. De hut is door Martin & Jeannette voor drie nachten gehuurd. Je kan er met de auto over een zandpad in noordelijke richting vanuit Gamba komen, reistijd circa 2 uur, of met een 110 pk speedboat, reistijd 45 minuten. Bloedgaaf om door die lagune te jagen. Overal oerwoud, mangroves en vogels.

Nadat bij onze aankomst de hut schoongemaakt werd en de aggregaat werd gestart, zijn wij alle vier ingestort. Na onze dut hebben wij de hut hernoemd naar Case Bonita, een rustoord voor ouderen. Niet erg reeel, want zo voelen wij ons niet én als je senior bent krijg je geen visum voor verblijf in Gabon, wat onze jeugdigheid ook maar weer eens bewijst! Ook lukt het hier met een rollator niet al te best, want met zo'n ding bij tropsiche temperaturen door het zand ploegen is geen pretje. Maar toch, hier heb je rust! Een rustoord: Casa Bonita! Er is hier rondom onze hut niets en niemand.

Na ons dutje zijn wij de lagune verder ingevaren, hebben nijlpaarden gezien, zijn vastgelopen op een zandbank en moesten al wadend de boot lostrekken. Daarna op het strand bij onze hut de sporen van een zeeschildpad bewonderd. Die had daar afgelopen nacht eieren gelegd. Wij waren net terug in de hut en schuifelen er twee reuze olifanten op een paar meter afstand voorbij. Kampvuur aan, lekker wijntje, nasi eten, nog wat wijn, erg gezellig.

Into the wild

De tweede dag werden we al erg vroeg opgehaald door een ranger, die door Jeannette was geregeld bij Setté Cama Safari's. Na een half uur varen met een speedboat hebben wij een supermooie wandeling door het oerwoud gemaakt. Het is een beschermd gebied en heet Loango. In dit wildpark komt vrijwel geen toerist. Wij hebben er uren gedoold. De ranger voorop met een hakmes om een pad te banen, wat overigens vrij gemakkelijk ging, want het stikt van de olifanten paden. Onderweg kom je dus olifanten tegen, levensgevaarlijk. Rustig blijven en wachten, ze lopen uiteindelijk wel weer verder, zonder ons op de slagtanden te spietsen. Ook een giga-leguaan, die gelukkig geen trek had in onze benen. In de bomen veel apen en nijlpaarden in de rivier. Uiteindelijk kwamen we op het strand van de Atlantische oceaan. Daar liepen buffels en olifanten. Gabon is echt zó puur natuur. Geen enkele voetstap van mensen op het strand, alleen wij. Wel jammer dat er vervuiling op het strand ligt. Veel plastic en ooit gekapte bomen. Sil de strandjutter zou hier gouden tijden beleven. Op de terugweg nog een zwemmende olifant, die de lagune oversteekt. Erg bijzonder.

Donker Afrika

Gabon kan je met recht donker Afrika noemen. Deze paragraaf zal dat uitleggen: Jeannette had geregeld dat mensen uit het dorp Setté Cama bij ons in de hut het diner zouden verzorgen. Die mensen hadden het andersom begrepen en zaten in Setté Cama op ons te wachten, net zoals wij op hen zaten te wachten. Wij waren al aardig hongerig toen een vriendelijke donkere jongen opeens uit de duisternis naar ons toe kwam. Hij kwam ons ophalen voor het diner. Aardedonker en 10 kilometer in het duister met een speadboat met hoge snelheid over de lagune. Wij hadden geen tijd om onze uitgaanskleren aan te trekken. Niet dat we die bij ons hebben, maar de dames liepen al in pyama, en zo de boot in, naar het restaurant. Enfin, we hebben uitstekend (in pyama) gedineerd en zijn ook weer veilig door donker Afrika bij onze hut afgeleverd. Voor iedereen die deze gastvrijheid ook wil beleven: Setté Cama safari's. Google er maar eens naar, het schijnt het walhalla voor sportvissers te zijn. Het restaurant hangt vol met vis trofeën, je kan hengels en kunstaas kopen/huren, en de vis van je leven vangen! Wij hebben het ons laten smaken. De eigenaren zijn frans, dus ook een goede wijn er bij.

Lands-end

De lagune mondt circa 10 kilometer noordelijker uit in de Altantische oceaan. Onze hut staat dus op een soort schiereiland. Vandaar dat je af en toe een olifant de lagune over ziet steken, want het loopt dood. Op lands-end staat een sterke stroming, afhankelijk van het getijde. Wij waren er met vloed. Vanaf de zandbank zagen wij een rog en een zeeschilpad zwemmen. In zee springen doe je hier niet, want de stroming is levensgevaarlijk. En je weet niet of er haaien of ander gespuis op de loer liggen. Desnoods kan je zwemmen in de lagune, alhoewel hier ook nijlpaarden zitten. En die zijn snel onder water! Ook krioelt het van de maanvisjes en een soort piranhas als je in de lagune zwemt. Snel naar de kant dus, een kolonne visjes achter je aan. Je hoeft ze nog net niet van je af te slaan, maar zo'n duik koelt wel lekker af. Overigens hebben wij ook een buitendouche, waar het water uit de lagune op een veiligere manier over je heen stroomt. Minder sensationeel, maar ook lekker.

Op

Zoals gezegd, wij zitten hier in de middle-of-nowhere. Alles wat wij consumeren zijn door Martin & Jeannette ingekocht en hebben we met de boot meegenomen. Vlak voor vertrek werd de checklist doorgenomen. Helaas vergat Martin zijn machette, hoewel, hij heeft zich al eerder met dat ding geweldig in zijn been gehakt... Ook geen vishengel bij ons, dus wij hebben de barbeque met meegebracht vlees moeten doen. Gelukkig hadden wij voldoende barbequevlees voor warme maaltijd, wat we over hadden gebruiken we voor lunch en ontbijt. We hebben ook nog een zak worsten geschonken aan Silvain, de beheerder van de hut, die 1x daags langskomt om de generator bij te vullen. Hij wilde ze rauw meehebben, onvoorstelbaar, want bij Gabonese temperaturen red zo'n worstje het niet lang, laat staan een zak met vier worsten die al even hadden liggen voorgaren in de zon naast de barbeque.
Enfin, de voorraden raken na verloop van tijd op, en dan komt de tijd van restjes opmaken. Zo zit Jeannette aan de thee, met een sigaar en whisky. Ook is de slinkende inhoud van de koelkast een indicatie dat we dit paradijs moeten verlaten. Wat een mooie plek op de aarde waar wij mochten zijn. Heel erg bedankt, Martin en Jeannette.