Windhoek

Na een lange reis konden wij op het vliegveld onze Nissan 4x4 2,5 duo cab ophalen. Een enigszins gedateerde auto met circa 70.000 km op de teller. We kregen een goede instructie en reden gelijk al verkeerd bij de eerste rotonde. Enfin, de 4x4 aan en gewoon een stukje door het ruige terrein. Voelde gelijk al goed! Daarna 40 km over een geasfalteerde 2-baans weg naar Hotel Heinritzburg. Super de luxe hotel met zwembad, waar we gelijk maar zijn ingedoken. Hierdoor moest de hostess van het reisburo even op ons wachten, maar daarna kregen wij wederom een goede instructie over de route die wij gaan rijden. Op een landkaart is de hele route met markeerstift aangegeven. Alle vouchers doorgenomen, en weg was ze. Na een majestueus diner zijn we in een diepe slaap gevallen, want de vorige nacht was van slapen in het vliegtuig weinig gekomen.

Bij een grote supermarkt hebben wij vervolgens 2 boodschapwagens volgegooid met onze supplies voor de komende weken. Wij kamperen 14 nachten (in daktent op de auto) en tussendoor en afsluitend in totaal 10 nachten in lodges. Omdat wij niet zeker weten wat we allemaal onderweg kunnen inkopen, hebben we in ieder geval voor ruim 1 week ingekocht. Wij verwachten dat er op verschillende campsites ook wel restaurant voorzieningen zullen zijn, zo niet, dan schieten wij een bokkie, of zoiets.

Ook hebben wij de stad Windhoek verkend. Allereerst lopend, maar je verkijk je op de afstanden en de temperatuur, dus we hebben het gehouden op een blokje om, en zijn daarna met de wagen naar de Christuskirche (1910) gereden, daar kan je goed parkeren. De gebrandschilderde ramen in de kerk zijn geschonken door kaiser Wilhelm II. Het zal de oplettende lezer niet ontgaan zijn dat Namibië last gehad heeft van veel Duitse invloeden. Inderdaad, Zuid-west Afrika, zo heette Namibië eerst, was tot 1915 een Duitse kolonie. Daarna zijn de Zuid Afrikanen de scepter gaan zwaaien en na een aantal oorlogen door SWAPO is sinds 1990 Namibië een onafhankelijke Republiek. Het paleis van de minister president (Soestdijk is er niets bij) staat naast de Christuskirche, en heeft een mooi park er voor liggen. Vlakbij ligt Das Alte Feste (1890), het oudste gebouw en voormalig hoofdkantoor van de Duitse bezetter. Hierin is nu het nationale museum gehuisvest. Verder hebben wij gezocht naar een aantal meteorieten op stalen pilaren. Die vonden wij niet op de in de reisgids aangegeven plek, maar op de hoek van Poststreet en Nandume Ndomufayo street. Het zouden 33 meteorieten moeten zijn, die voor 90% uit ijzer en voor de rest uit nikkel, kobalt en fosfor bestaan. Helaas waren er een aantal, soms met zuil en al, verdwenen. Vreemd, want zo bijzonder zagen deze rotsblokjes en nu ook weer niet uit.

Verder heeft het centrum van Windhoek niet veel om hakken. Een paar oude geveltjes en voor de rest winkels, zoals iedere stad die kent, en wat straathandel. De winkels gaan exact om 17:00 uur dicht, zelfs op vrijdag avond. Er zijn een paar leuke restaurants, wij hebben gegeten in The Gourmet, is aan te raden. In het algemeen wordt je aangesproken in het Duits, wij gaan dan gelijk over naar het Engels, maar met Zuid-Afrikaans (een beetje Nederlands) kan je je ook redden. Frans, maar vooral Russich zijn wat minder gebruikelijk. Wij hebben ook nog genoten van een wedstrijd met Israëlische koppels, die in het centrum allerlei opdrachten moesten uitvoeren, zoals met minimaal 8 mensen minimaal 4 maal rond met touwtje springen. Daarna moesten zij de bibliotheek opzoeken. Deze staat helaas niet beschreven in onze reisgids en konden wij het koppel (met filmploeg) niet verder helpen.